اهمیت تربیت در کودکی
در تعالیم اسلامی نیز مراحل رشد به سه دوره مشخص هفت ساله تقسیم شده است. هفت سال اول را که تقریباً مطابق با دوره قبل از دبستان است، «دوره سیادت» نامیدهاند. هفت سال دوم را «دوره اطاعت» نامگذاری کردهاند و بالاخره هفت سال سوم را «دوره وزارت» نام نهادهاند. کودک پس از تولد خود را با دنیایی ناشناخته روبرو میبیند. از همان ماههای اولیه، اشیاء پیرامون وی نظر او را جلب میکنند و کنجکاوی وی را بر میانگیزند. او میخواهد با محیط اطراف خود آشنا شود . از این رو پیوسته به دستکاری اشیاء میپردازد. در این مرحله نباید با تهدیدهای دائمی او را از دست زدن به اشیاء بازداشت زیرا این گونه بازداشتنهای مداوم اثرات نامطلوب در کودک برجای میگذارد و او جهان را مکانی خطرناک میپندارد و در آن احساس امنیت نمیکند. محیط زندگی کودک در سال های اول زندگی باید ساده و خالی از اشیاء قیمتی و لوازم خطرناک باشد تا مادر مجبور نشود که کودک را پیوسته از دست زدن به این یا آن وسیله باز دارد و به او اعلام خطر نماید. در سنین اولیه حتی المقدور نباید از تنبیه استفاده کرد یا در آن زیاده روی کرد به ویژه نباید از تنبیه بدنی استفاده کرد. پدر و مادر عزیز : شما تنها حامیانی هستید که کودکتان بعد از ورود به دنیا دارد و محبت و تعهد شما چیزی است که خداوند متعال به دلیل آن نوزاد انسان را با کمترین توانایی نسبت به بقیه ی موجودات خلق کرده است اگر بچه بعضی حیوانات بعد از تولد می توانند روی پای خود بایستند ، فرزند شما بعد از ماه ها و با لمس دستان مهربان و پر توان شما هم یاد می گیرد راه برود و هم حس می کند شما عزیزان حامی و پشتیبان اوهستید .پس این مقامی را که خداوند به شما داده است را با رفتار نادرست خود و کم تحمّلی ، شادترین روز های فرزندتان را با خاطرات تلخ همراه نکنید. منبع : کتاب رفتار والدین با فرزندان - با تغییر و تلخیص